Οι κούκλες στην αρχαία Ελλάδα ήταν κάτι περισσότερο από απλά παιχνίδια για παιδιά – είχαν μαγικό και θρησκευτικό χαρακτήρα στη ζωή των ενηλίκων. Οι αρχαίοι Έλληνες τις ονόμαζαν Πλαγγόνες ή Νύμφες και τις συνέδεαν με τα Διονυσιακά μυστήρια.
Οι κούκλες δώριζαν στις κατόχους τους τη δύναμη της θηλυκότητας της Θεάς Αρτέμιδας, την υπόσχεση για γόνιμη ζωή και αποτροπή της κακοτυχίας. Συνήθως κατασκευάζονταν από πηλό και χαρακτηριστικό της εικόνας τους ήταν τα περίτεχνα χτενίσματα και φορέματα. Τα χέρια και τα πόδια της κούκλας προσαρμόζοντας στο σώμα με σύρμα ώστε να κινούνται, εμφυσώντας ζωή στο άψυχο ειδώλιο.
Το φυλακτό για το 2024 είναι αντίγραφο μίας ελληνικής κούκλας από τον 3ο αιώνα π.Χ. Είναι ασημένια 925° ή χρυσή 14Κ.
Φυλάσσεται στο μουσείο του Λούβρου.
